Чарговая кніга беларускага постканцэптуаліста Зміцера Вішнёва апроч вершаў, апавяданняў уключае дзённікавыя нататкі, апісанні перфомансаў і візуальныя творы. Неардынарнасць творчага падыходу да слова і вобраза, парадаксальнасць успрымання элементарных рэчаў даўно паставілі аўтара ў адзін шэраг з вядомымі дзеячамі мастацтва, такімі, як Сальвадор Далі, Канстанцін Алімпаў, Аляксандр Брэнер. Балансуючы на мяжы розных мастацкіх накірункаў, аўтар стварае сваю "беларускую Афрыку", бо ў ягоным арсенале не толькі эпатаж і эстэтычны радыкалізм, але і сваё філасофскае бачанне свету. Шмат што з прадстаўленага ў новым выданні перакладалася на шведскую, фінскую, французскую, польскую, балгарскую ды іншыя мовы свету.
clomeron про Пехов: Страж [тетралогия] (Фэнтези)
13 03
Это одна из вершин творчества признанного мастера русского фэнтези. Всякие там Мартины и прости Господи Аберкромби нервно курят в углу.))) Оценка: отлично!
alexk про Блейк: Решающая улика (Классический детектив)
11 03
Ведь на обложке написано - "Николас Блейк". Нахрена писать вместо псевдонима настоящее имя автора? Надеюсь никто не догадается пойти переименовать все книги Горького в Пешкова, а Булычева в Можейко?
Sello про Голсуорси: Сага о Форсайтах. Том 2 (Классическая проза)
10 03
Конечно, такие объемные произведения вряд ли в нынешнее время востребованы - и времени, как бы ты ни читал быстро, занимает немало, и в таких масштабных текстах легко запутаться в событиях, держа их постоянно в памяти, и вообще ……… Оценка: хорошо
