Аннотация

Апавяданне напісана ў 1970 г., калі адбывалася пераацэнка ваенных падзей – больш асэнсаваная, сталая. У творы паказана вайна, якая адышла на захад. Падзеі адбываюцца як бы па-за вайною: паўсюль з эшалона, у якім вязуць былых партызанаў і вайскоўцаў, што прайшлі франтавымі дарогамі «ад прыдняпроўскага мястэчка крывавыя кіламетры да самай Волгі», відаць яе сляды. Няма вайны, але яна наклала адбітак на псіхалогію людзей, падзяліла іх на тры часткі: з аднаго боку, удзельнікі баёў, воіны рэгулярнай арміі, з другога – партызаны, а таксама іх памочнікі – сувязныя, падпольшчыкі, якія, падобна да Віктара Пасашкі, галоўнага героя твора, былога партызана, «партызанскіх даведак не маюць, тым не меней у небяспечных справах удзельнічалі». Трэцяя група – мірнае насельніцтва. Складаная сітуацыя ўзнікае ўжо ў дарозе і намячае канфлікт будучай драмы, калі недавер, падазронасць, даносы, арышты невінаватых людзей становяцца ледзь не нормай жыцця ў таталітарным сталінскім грамадстве.

Впечатления о книге: