Калі Заратустру споўнілася трыццаць гадоў, пакінуў ён радзіму і роднае возера і падаўся ў горы. Там ён шчасціўся з духу свайго і адлюдненасці і не стамляўся ад гэтага цэлых дзесяць гадоў. Але нарэшце перамянілася ягонае сэрца, — і аднаго разу раніцай, прачнуўшыся на золку, ён устаў перад сонцам і так сказаў да яго: О вялікае свяціла! У чым было б тваё шчасце, калі б не было ў цябе тых, каму ты свеціш? Дзесяць гадоў ты ўзыходзіла над маёй пячорай: ты стамілася б ад свайго святла і руху, каб не я, каб не мой арол і не мая змяя. Але кожнае раніцы мы чакалі цябе, прымалі шчодрасць тваю і мілаславілі цябе за гэта. Глянь! Я ўжо стомлены сваёю мудрасцю, як пчала занадта вялікім узяткам; і вось — мне патрэбныя рукі, каб разамкнуліся да мяне.
obivatel про Городничий: Скотина II [СИ] (Попаданцы, ЛитРПГ, Самиздат, сетевая литература)
15 04
Трактат о потерянном времени" -- а я как раз чаёк хлебнул, чуть не подавился. Это ж надо, угадал я чем автору навеяло.
Профессор Мориарти порадовал: "у него умение открылось, только он читать не умеет, прочитать не может ……… Оценка: хорошо
Олег Макаров. про Главная роль
14 04
Сначала было умеренно интересно. Ну, так, если больше читать нечего, то читать можно. Стиль не ужасный, развитие сюжета присутствует = жвачка...
Но когда в шестой книге ГГ создал КГБ и госплан, и стал мечтать о том что ………
Синявский про Марио Варгас Льоса
14 04
На 90-м году жизни скончался Известный лауреат Нобелевской премии по литературе Марио Варгас Льоса.
Прочитавшие эту книги читали: